نئاندرتال ها که بودند و چرا منقرض شدند؟ - وبلاگ ساعت دیواری

به گزارش وبلاگ ساعت دیواری، نئاندرتال ها واقعاً چگونه بودند، و چرا منقرض شدند؟ زمانی تصور می شد این انسان های باستانی که در حدود 40 هزار سال پیش ناپدید شدند، موجوداتی بی رحم بوده اند. اما اکتشافات اخیر نشان می دهند که آنها بیشتر از آنچه فکر می کردیم شبیه به ما بوده اند.

پریسا عباسی- تصویر بازسازی شده از یک نئاندرتال زن با استفاده از DNA باستانی آنها نشان می دهد که آن ها تا حدود زیادی شبیه انسان های امروزی بودند، آنها ابروهای برجسته تری داشتند، و دندان ها و چشم های آنها بزرگتر از انسان های امروزی بوده است. بعلاوه دانشمندان معتقدند که آنها باهوش تر از آن چیزی بودند که ما فکر می کردیم.

هنگامی که کارگران معدن سنگ آهک در سال 1856 در دره نئاندر آلمان استخوان های فسیل شده ای را کشف کردند، ابتدا فکر می کردند که بقایای یک خرس را یافته اند. در واقع، آنها به چیزی برخورد نموده بودند که تاریخ را تغییر می داد: بقایا و شواهد گونه ای منقرض شده از انسان ها، که حداقل از 400 هزار سال تا 40 هزار سال پیش بر روی کره زمین راه می رفته اند.

این کشف، دانشمندانی که مشتاق به آنالیز نظریه های نو بودند را بر آن داشت تا به جستجوی فسیل های دیگر در سرتاسر دنیا بپردازند تا بتوانند سایر خویشاوندان این گونه مرموز که زمانی بر اروپا تسلط داشتند را بیابند.

ویلیام کینگ، زمین شناس، گونه هومو نئاندرتالنسیس ها را با نام نئاندرتال ها نام گذاری کرد و ما امروزه آنها را با این نام می شناسیم. آنها نزدیکترین خویشاوندان شناخته شده انسان ها هستند. در اینجا به آنالیز هر آنچه که باید در خصوص آن ها بدانیم می پردازیم؛ اینکه آنها چگونه زندگی می کردند و چرا از بین رفتند.

در کنار سایر بقایای کشف شده در غار گورهام(در جبل الطارق)، جمجمه یک زن وجود دارد. این مکان باستانی که در قسمت شرقی صخره جبل التور قرار گرفته است، شناخت زیادی در خصوص زندگی نئاندرتال ها به ما داده است.

نئاندرتال چیست؟

در نگاه اول، استخوان های فسیل شده نئاندرتال ها، شبیه به انسان به نظر می رسند. اما با نگاهی دقیق تر می بینیم که آنها دارای خصوصیاتی هستند که آن ها را از هومو ساپینسهای مدرن (انسان خردمند) متمایز می نماید.

نئاندرتال ها شبیه انسان ها بودند، اما ابروهای برجسته تر و دندان ها و چشم های بزرگتری داشتند. محققان بر این باورند که مغز نئاندرتال ها تقریباً به میزان مغز ما بوده، اگرچه سر آنها کمی کشیده تر بوده است. با وجودی که بحث ها در خصوص میزان و ساختار مغز نئاندرتال ها هنوز ادامه دارد، محققان بر این امر توافق دارند که میانگین قد نئاندرتال های مرد در حدود 165 سانتیمتر و قد زنان آنها در حدود 150 سانتیمتر بوده است.

این گونه از انسان ها زمانی در سرتاسر اوراسیا زندگی می کردند. محققان بر این باورند که نئاندرتال ها برای اینکه بتوانند با آب و هوای سرد منطقه سازگاری پیدا نمایند، دارای ماهیچه های فشرده و بزرگی بودند و برای زنده ماندن، روزانه به 4480 کالری، انرژی احتیاج داشتند.

شکار جانوران بزرگی مانند ماموت ها، فیل ها و کرگدن های پشمالو، یکی از جنبه های مهم زندگی نئاندرتال ها بوده است. آنها با زندگی و سفر در گروه های کوچک از ابزارهایی مانند نیزه برای تهیه غذای خود که عمدتا از گوشت بود استفاده می کردند. به گفته آینارا سیستیاگا، ژئوبیولوژیست MIT، آنها از گیاهان نیز تغذیه می کردند. او می گوید: شواهدی وجود دارد که نئاندرتال ها بسته به موقعیت مکانی و با توجه به فصول و آب و هوا، احتمالاً آنچه را که در دسترس شان بوده، می خوردند.

این همه چیز خواری، گاهی شامل خوردن خودشان نیز می شد: دانشمندان در سال 2016 بقایای نئاندرتال ها را در غاری در بلژیک کنونی مورد مطالعه قرار دادند و در آن شواهدی روشنی از آدمخواری نئاندرتال ها در شمال اروپا یافتند.

آیا نئاندرتال ها باهوش بودند؟

محققان در ابتدا تصور می کردند که نئاندرتال ها موجوداتی وحشی و پر مو و تنها قادر به شکارهای خونین بودند. اما بعضی از دانشمندان با یافتن شواهدی از بعضی ویژگی های شگفت انگیز انسان مانند آنها، نظر خود را تغییر داده اند.

نئاندرتال ها از ابزارهای گوناگونی، هم در محل زندگی خود و هم برای شکار استفاده می کردند. آنها سنگ ها را می تراشیدند تا برای خود سلاح، ابزارهای تراشیدن ، و تبر بسازند. نجاری کردن نیز کاری رایج در میان آنها بوده است؛ نئاندرتال ها چوب هایی را که برای کندن زمین یا ساختن نیزه از آن استفاده می کردند، می بریدند و به آن شکل می دادند.

با وجودی که نئاندرتال ها توانایی مقاومت در برابر سرما را داشته اند، اما به نظر می رسد که آنها از پوست فرآوری شده حیوانات برای خود لباس هایی درست نموده بودند که می توانست تا 80 درصد بدن آنها را بپوشاند. تصور می گردد که آنها مانند انسان های دیگر، پاها و سایر قسمت های حساس بدن خود را می پوشاندند، اما از آنجا که این لباس ها مدت هاست از بین رفته اند، مسئله پوشش آنها، در واقع تصور محققان است و نه چیزی بیشتر از آن.

پیشرفت دیگر در خصوص نئاندرتال ها این بود که احتمالا آنها توانایی تفکر نمادین را داشته اند. در چند مکان باستان شناسی، چنگال های تزیین شده عقاب و اشیایی که تصور می گردد در مراسم تدفین مورد استفاده قرار می گرفته اند، به دست آمده است. به گفته بعضی از محققان اینها شواهدی از تفکر پیشرفته و سنت در میان آنان بوده است. پس از آن محققان در سال 2018 اعلام کردند که شواهدی از نقاشی هایی بر روی دیواره غارها کشف نموده اند که 65 هزار سال قدمت دارد و آنها را تبدیل به قدیمی ترین آثار هنری در نوع خود می نماید. ماهیت انتزاعی این هنرها به پیچیدگی ظرفیت های ذهنی آنان اشاره دارد و همچنان مورد بحث دانشمندان است.

نئاندرتال ها چه زمانی و چرا منقرض شدند؟

اما نئاندرتال ها با تمام توانایی هایشان، در نهایت از بین رفتند. انقراض آنها نیز به میزان سایر جنبه های زندگی شان، بحث برانگیز است و دانشمندان هنوز نمی دانند که آنها چطور در حدود 40 هزار سال پیش ناپدید شدند.

محققان می دانند که حداقل در بعضی موارد، نئاندرتال ها با انسان های خردمند(Homo sapiens) یا همان گونه انسان امروزی، همزیستی نموده و حتی آمیزش داشته اند. بعضی گمان می نمایند که رقابت آنها با انسان ها برای غذا و سرپناه، به انقراض نئاندرتال ها یاری نموده است.

بیشتر بخوانید:

• ماجرای شگفت انگیز مهاجرت نئاندرتال های اروپایی به ایران

فرضیه دیگر در خصوص انقراض نئاندرتال ها، تغییرات آب و هوایی است: دانشمندان یک سرمای هزار ساله را در اروپای مرکزی ثبت نموده اند که همزمان با انقراض نئاندرتال ها در حدود40 هزار سال پیش رخ داده و می تواند جمعیت این گونه را از بین برده باشد. تصور می گردد که سرمای هوا در مناطقی که انسان های خردمند در آن زندگی می کردند شدت کمتری داشته، و کسانی که این نظریه را پذیرفته اند، معتقدند زمانی که جمعیت نئاندرتال ها کاهش یافت، انسان ها به آنجا نقل مکان کردند.

نظریه دیگری هم وجود دارد که می گوید: شاید انسانهای اولیه سلاح های بهتری داشتند و با نئاندرتال ها مبارزه کردند و به سادگی آنها را شکست دادند.

بازسازی نحوه زندگی و مرگ نئاندرتال ها به طور واقعی غیر ممکن است. اما اسرار زندگی آن ها، و نشانه های وسوسه انگیز مبنی بر اینکه آنها بسیار شبیه ما بوده اند، باعث ادامه تحقیقات و مباحثه در خصوص آنها، تا به امروز شده است.

منبع:nationalgeographic

5858