فعالیت بچه ها در فضای مجازی اینگونه رصد می گردد - وبلاگ ساعت دیواری

به گزارش وبلاگ ساعت دیواری، سبک زندگی مان سال هاست با آمدن اینترنت تغییر نموده و دستخوش تحولاتی شده که شاید پیش تر برایمان عجیب به نظر می رسید.

گروه خانواده-مژگان مهرابی:حضور بی دغدغه بچه ها و نوجوانان در فضای مجازی و جولان دادن در محیطی که خیلی وقت ها مناسب سن شان نیست، برخی از خانواده ها را گرفتار دردسرهای بزرگی نموده است.شکاف بین نسل ها، انتشار اطلاعات خصوصی افراد بدون رعایت ارزش های اسلامی، در دسترس بودن محتواهای غیرارزشی و... ده ها مشکل دیگر ماحصل استفاده نامناسب از اینترنت است که دامنگیر تعدادی از خانواده شده است. اینکه فضای ناسالم دنیای مجازی چه اثرات مخربی بر جامعه و سلامت خانواده می گذارد و برای سالم کردن آن باید چه کار کرد، موضوعی است که با عاطفه موسوی، مشاور وزیر ارتباطات در میان می گذاریم.

باتوجه به تحقیق و مطالعاتی که در حوزه خانواده انجام داده اید، فضای مجازی کشور را چطور ارزیابی می کنید؟

قبل از اینکه بتوان در باب فضای مجازی کشور اظهارنظر کرد، احتیاج است شرایط استفاده از اینترنت در همه کشورها آنالیز گردد. اینترنت در وهله اول به عنوان شبکه ارتباطی وارد بازار دنیای شده و برای مقاصد امروزی طراحی نشده بود. بستر آن به لحاظ فنی آنقدر قوی بود که توانست در مدت کمی همه دنیا را در بر بگیرد، اما درباره عملکرد آن در ایران باید متذکر شوم ما در گذشته و در دنیای مدرنیته بازخوردهایی داشتیم و گاهی چشم بسته از الگوهای غربی استفاده نموده ایم؛ قبل از آنکه در فضای مجازی اقدامات حفاظتی ای برای بچه ها درنظر گرفته گردد؛ البته قرار بود تمهیداتی صورت بگیرد که آغاز آن از سال1396 کلید خورد، اما به علت برخی از موارد سیاسی تا سال1400 به تصویب نرسید. طولانی شدن مدت تصمیم گیری مسائل زیادی را به وجود آورد؛ چراکه در این بازه زمانی اینترنت منتظر طرح و برنامه های ما نمی ماند؛ از این رو در همه ابعاد زندگی خانوادگی رسوخ کرد و همین عاملی شد که خانواده ها هنگام بهره برداری از فناوری های دیجیتال اطلاعات کافی نداشته باشند

و با دست خالی روبرو شوند

.

برای استفاده بچه ها و نوجوانان از فضای مجازی سالم احتیاج به تدابیر زیرساختی و الگوسازی است. چه اقداماتی در این زمینه انجام شده است؟

برای استفاده بچه ها از محتوای سالم و کاربردی دنیای مجازی، مرکز ملی فضای مجازی تقسیم کار خوبی بین دستگاه های ذیربط انجام داده است. طرح آن از سال1400 به نهادها ابلاغ شده که در این میان سهم قابل توجهی به وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات رسیده است. البته این سهم عمدتا متوجه زیرساخت های نرم افزاری و شبکه ای است؛ مثلا کدهای یو اس اس دی که والدین می توانند با آنها سیم کارت خود را به سیم کارت کودک تغییر دهند (*456#) یا حمایت و توسعه نرم افزارهای نظارت اولیا که امروز نرم افزارهای خوبی در این باب داریم؛ این در حالی است که نرم افزارهای مشابه خارجی قابل رقابت با این محصولات، عمدتا کشور ما را تحریم نموده اند. حتی درصورت نبود تحریم نیز خدمات رایگان ارائه نمی دهند. البته برنامه وزارت ارتباطات به این ابزارها خلاصه نمی گردد و سعی داریم تا حد ممکن اکوسیستم خلاق دیجیتال کودک را در لایه زیرساختی پشتیبانی کنیم.

توقع خانواده ها این است که بتوانند از پدر و مادر تا بچه ها از فضای پاک و سالم استفاده نمایند؛ فضایی که سوءرفتاری در آن دیده نگردد؛ با توجه به اینکه بخشی از کنترل ها از سوی دولت صورت می گیرد و بخشی هم به وسیله خودمان انجام می گردد،باز جای سؤال است چه کار باید کرد تا فضای مجازی ما محیطی امن برای ارتباط گرفتن و کسب اطلاعات باشد؟

حقیقت این است که مهم ترین احتیاج رسیدن به محیط مطلوب در افق دولتی، هماهنگی میان دستگاه های ذیربط است که اساسا فرایند کندی دارد؛ به طور مثال بخش معرفی به خانواده ها که در حیطه کاری نهادهای فرهنگساز است یا نهادهایی که وظیفه تشخیص محتوای مطلوب را برعهده داشته اند خیلی خوب عمل ننموده اند. البته بخش های خصوصی بیشتر به این موضوع اهمیت داده اند. اقدامات قابل توجهی هم انجام شده است؛ برای نمونه برخی از خدمات بانک ها که پرداخت کودک را با نظارت والدین امکان پذیر می سازد؛ مثل کیدزی بانک پاسارگاد یا سکوهای vod که فیلیمو مدرسه یا آپارات کودک را درست نموده است؛ اکوسیستم هایی هم داریم که محتوای بچه هاه فراوری می نمایند؛ مثل درسا و شادبوم. باید متذکر شوم بخش های خصوصی برای عملکرد بهتر انتظار همراهی از نهادی دولتی را دارند تا خدمات مجازی به وسیله والدین و بچه ها قابل استفاده باشد.