کشف محتویات عجیب در یک طلسم 800 ساله - وبلاگ ساعت دیواری

به گزارش وبلاگ ساعت دیواری، سال 2008، آویزی با روکش طلا در ماینتس آلمان کشف شد که به احتمال فراوان به عنوان یک حرز یا تعویذ مذهبی برای محافظت از شخص به کار می رفته است. حالا محققان با استفاده از تابش نوترون محتویات داخل این آویز را کشف نموده اند.

وبلاگ ساعت دیواری | سال 2008، گردن آویزی با روکش طلا در ماینتس آلمان کشف شد. محققان باور داشتند این آویزه حدود 800 سال قدمت دارد و اینکه چیزی درون آن پنهان شده است. با این حال، کوشش برای گشودن فیزیکی این آویز ممکن بود به این اثر باستانی آسیب برساند. بنابراین، محققان تصمیم گرفتند آویز را با تابش نوترون اسکن نمایند.

به گزارش وبلاگ ساعت دیواری ، تحقیقات درباره محتویات این آویز به وسیله تیمی از مرکز باستانشناسی لایبنیتس (LEIZA) انجام شد. محققان از پرتونگاری مقطعی و تحلیل فعال سازی سریع گاما (PGAA) با نوترون ها استفاده کردند تا درون آویز را اسکن نمایند. چیزی که آن ها دیدند پنج بسته از جنس ابریشم و کتان بود که درون هر یک از آن ها یک خرده استخوان قرار داشت. این خرده استخوان ها به عقیده محققان بقایای مربوط به بعضی از قدیسان مسیحی است.

(محفظه عتیقه کشف شده که از بیرون با تصاویری از حضرت عیسی (ع) و حضرت مریم (س) مزین شده است.)

ماتیاس هاینزلِ بازسازی گر از LEIZA در این باره شرح می دهد: آزمون نوترونِ غیرمخرب به طور خاص مفید واقع شد، چون ما نمی توانستیم درب این محفظه را باز کنیم و درونش را ببینیم. اشیاء داخل، همینطور مکانیسم قفل این آویز پس از قرن ها زنگ زدگی به شدت آسیب دیده و باز کردن آن به معنای وارد کردن آسیبِ بدون برگشت به آن بود.

ماتیاس در جریان آنالیز هایش، یک تکه سیم در حلقه اتصالِ آویز کشف کرد که با آنالیز دقیق تر معلوم شد ابریشم است: این نخستین مدرکی است که نشان می دهد این نوع آویز احتمالاً به وسیله یک نخ ابریشمی به دور گردن آویزان می شده است. پرتونگاری مقطعی نوترون در دانشگاه فنی مونیخ به ما امکانِ میزان گیری نخ و رشته های پارچه درون آویز را می دهد.

تحلیل نوترون مواد طبیعی را قابل رویت می نماید

هاینزل برای برداشتن دقیق رسوبات زنگ زدگی از روی این آویز، 500 ساعت وقت صرف کرد. آنالیز های اولیه نشان داد این آویز با ارتفاع تقریبی 6 سانتی متر، پهنای 6 سانتی متر و ضخامت 1 سانتی متر احتمالاً محفظه ای برای یادگاری های مذهبی بوده است. از آنجا که محتوای طبیعی درونِ آویز در نخستین تصاویر تابش ایکس قابل رویت نبود، محققان به پرتونگاری مقطعی نوترون روی آوردند که نشان داد این آویز حاوی بسته های پارچه ای جداگانه ای است که درون شان قطعات استخوان قرار گرفته است. محققان عناصر مجزای این نمونه را با تحریک شان به وسیله PGAA برای ساطع کردن تابش گاما مشخص کردند.

هاینزل می گوید: ما نمی توانیم بگوییم آیا این قطعات استخوان متعلق به یک قدیس است یا نه یا اگر هست کدام یک؟ معمولاً بسته های یادبود حاوی یک باریکه کاغذ پوستی است که نام قدیس روی آن نوشته شده است. اما در این مورد، متاسفانه نامی از قدیسی برده نشده است. ما به عنوان تیم تحقیقات باستان شناسی، حفاظت از اصالت تاریخی اشیاء درون این آویزه را برای نسل های آینده وظیفه خودمان می دانیم.

(پرتونگاری مقطعی نوترون، محتویات این محفظه عتیقه را نشان می دهد. درون این محفظه پنج بسته قابل رویت است.)

از این نوع محفظه عتیقه آویز تنها سه تای دیگر وجود دارند که به آن ها تِفیلین یا فیلاکتریز می گویند. واژه فیلاکتری نشات گرفته از یک واژه یونانی به معنای حفاظت است. صاحبان فیلاکتری معمولاً آن را دور گردن شان آویزان می کردند. قسمت بیرونی این آویز با روکش طلا از جنس مس و منقوش به تصاویر حضرت عیسی (ع)، انجیل های چهارگانه، حضرت مریم (س) و چهار قدیس زن است. محققان قدمت این آویز را به اواخر قرن دوازدهم و مکان ساخت آن را به کارگاهی در هیلدس هایم، ساکسونی سفلی در آلمان تخمین زده اند.

(دکتر بورکهارد شیلینگر در حال کار با امکانات پرتونگاری مقطعی و رادیویی با نوترون های سرد ANTARES در مرکز هاینتس مایر-لایبنیتس)

این یافته در اختیار اداره کل میراث فرهنگی و باستان شناسی ماینتس است و در حال حاضر در نمایشگاه آثار باستانی در موزه ایالتی ماینتس به نمایش گذاشته شده است.

منبع: medievalists

مترجم: زهرا ذوالقدر