میرهاشم حسینی: هنوز با هوگو های الکترونیکی قدیم تمرین می کنیم - وبلاگ ساعت دیواری

به گزارش وبلاگ ساعت دیواری، کوشش، ممارست و تعصب فاکتور هایی است که ورزشکاران ایرانی را از رقبایشان متمایز می نماید. در روز هایی که همه نگاه ها و توجهات معطوف فوتبال و چالش های تمام نشدنی اش است ملی پوشان سایر رشته ها برای کسب سهمیه بازی های المپیک 2020 با حریفان مبارزه می نمایند.

به گزارش گروه رسانه های وبلاگ ساعت دیواری، میرهاشم حسینی ملی پوش 68 -کیلوگرم تکواندو در گرندپری مسکو مزد زحماتش را گرفت؛ هوگوپوش اهل میانه در حالی یک سهمیه ارزشمند را به دست آورد که در مسابقات مسکو با پای آسیب دیده با حریفانش مبارزه کرد.

چطور به سهمیه المپیک توکیو دست یافتید؟

در یک سال اخیر به مسابقات زیادی اعزام شدم و 40 امتیاز در بازی های آسیایی گرفتم. پس از آن هم قرار بود من یکی از ملی پوشان اعزامی ایران به مسابقات دنیای باشم ولی متأسفانه ویزایم برای سفر به انگلیس صادر نشد. مسابقات دنیای 120 امتیاز داشت و می توانست یاری زیادی برای رسیدن به سهمیه باشد. پس از این قضیه تصمیم گرفتم تکواندو را برای همواره کنار بگذارم.

یعنی کارشکنی اجرا شده شما را برای ادامه راستا بی انگیزه نموده بود؟

خیلی تأثیر بدی روی من گذاشت. چهار، پنج ماه برای پیروزیت در دنیای سخت کوشش نموده بودم. با برنامه ریزی که کشور انگلیس انجام داده بود ویزای من را صادر نکردند تا تکواندوکار مدنظرشان به مدال طلا برسد و با 120 امتیازی که گرفت به رده دوم، سوم وزن من صعود کند. بعد از این اتفاق اساتید، کادرفنی و خانواده ام خیلی با من صحبت کردند تا دوباره روحیه ام را به دست بیاورم. به گرندپری ایتالیا رفتم و مدال طلا گرفتم، در مسابقات دانشجویان دنیا هم قهرمان شدم و در گرندپری ژاپن نیز به مدال طلا رسیدم. در کل در این مدت توانستم 120 امتیاز کسب کنم، یعنی امتیاز حضور در چهار تورنمنت با امتیاز مسابقات دنیای برابری می کرد. درست است به دنیای نرفتم، اما خدا یاریم کرد و توانستم سه مدال طلای متوالی را کسب کنم. در گرندپری مسکو هم با کسب دو پیروزی و دریافت 17. 8 امتیاز به سهمیه المپیک 2020 دست یافتم.

چطور شد در گرندپری مسکو فرایند مدال آوری تان متوقف شد؟

هر ورزشکاری می تواند دو، سه ماه در اوج بماند و در کل سال نمی تواند آمادگی اش را در بالاترین سطح حفظ کند. در گرندپری مسکو 16 نفر برتر هر وزن حضور دارند و من هم دو بازی خیلی خوب در این رقابت انجام دادم. به نظرم سطح این رقابت ها حتی از بازی های المپیک نیز بالاتر است. بعد از اینکه حریف بلژیکی ام را بردم، با دای هون لی تکواندوکار کره ای بازی کردم. حریف کره ای عنوان دار است و دو مدال المپیک و چهار مدال دنیای دارد. او حتی در فینال رقیب انگلیسی اش را با نتیجه 45 - 12 شکست داد. البته در دقایق پایانی نتیجه مساوی شد ولی حریف کره ای ضربه سر زد و همانجا بازی تمام شد. متأسفانه نتوانستم به نتیجه دلخواهم برسد.

در ملاقات رده بندی مقابل ژائو کم آوردید در صورتی که هشت امتیاز از او پیش بودید.

برای رسیدن به پیروزیت به سیستم های الکترونیکی استاندارد احتیاج داریم و با سیستم هایی که در لیگ وجود دارد نمی توانیم پیروز شویم. در واقع سیستم هایی که در ایران استفاده می گردد به درد تیم ملی و حضور در مسابقات برون مرزی نمی خورد و با استاندارد های دنیای فرق دارد. در بازی با ژائو نیز از همین مسئله ضربه خوردم؛ ما در تمرینات نقطه زنی ننموده بودیم. درست است من از حریف پیش بودم ولی از آنجا که ما با سیستم های جدید الکترونیکی تمرین نداشتیم از همانجا ضربه خوردم. البته رئیس فدراسیون قول هایی برای استفاده از سیستم های جدید داده است، گویا سیستم ها خریداری شده ولی به دلیل مسائل گمرکی هنوز وارد کشور نشده اند. تعداد سنسور ها افزایش پیدا نموده و حساسیت مسابقات نیز بالا رفته است. تکواندو روزبه روز در حال پیشرفت است و سیستم ها جدیدتر شده است. حتی لباس های جدید نیز برای رقابت ها در نظر گرفته شده است و ما برای اولین بار این لباس ها را در همان مسکو به تن کردیم. امیدواریم سیستم های جدید هرچه زودتر وارد کشور شوند و تمرینات با آن ها را آغاز کنیم تا دیگر هیچ بهانه ای برای نتیجه ندریافت در بازی های المپیک نداشته باشیم.

لباس های طراحی شده جدید به نظر کمی عجیب می آیند، اینطور نیست؟

بله، طرح جدید مورد تأیید فدراسیون دنیای خیلی عجیب است و هر کس من را می دید می گفت این لباس ها خیلی زشت است (با خنده). فدراسیون دنیای اهداف مالی خود را دنبال و برای حفظ جذابیت بازی ها تغییراتی را ایجاد می نماید. قرار است با همین لباس ها در توکیو مبارزه کنیم.

با دریافت سهمیه المپیک و پس از پشت سرگذاشتن سختی های زیاد از نظر روحی در چه شرایطی قرار دارید؟

دریافت سهمیه سختی های خاص خودش را دارد و من در یک سال گذشته برای رسیدن به سهمیه بازی های المپیک عذاب کشیدم. نه تنها من بلکه همه ملی پوشان از جمله آرمین هادی پور نیز این شرایط را داشت. خدا را شاکرم نتیجه زحماتمان را گرفتیم. از طرفی حضور در المپیک و پیروزیت در این بازی ها آرزوی هر ورزشکاری است. با تمام قوا و انگیزه ام به المپیک خواهم رفت و از حالا به مدال المپیک فکر می کنم و طلای توکیو را می خواهم. مردم ایران مدت هاست با فشار های مالی دست و پنجه نرم می نمایند. امیدوارم با مدالی که می گیرم دل مردم را شاد کنم.

شکست مقابل حریفان کره ای نگران نماینده نیست؟ تا قبل از بازی های المپیک برنامه ای برای رفع کردن نقاط ضعف و مقابله با رقبای کره ای دارید؟

در گرندپری مسکو فقط ما نبودیم که به کره ای ها باختیم. در این رقابت کره ای ها در اوزان 58، 68 و 80+ مدال طلا را به دست آوردند. به هر حال ما نیز در مبارزاتمان ایراداتی داشتیم ولی در کل در مبارزه با دای هون لی این من بودم که دست و پای حریف را بسته بودم و اجازه ضربه زدن به او را نمی دادم ولی روی یک اشتباه زمانی که می خواستم بچرخم و به او ضربه بزنم ورزشکار کره ای امتیاز گرفت. در واقع او تجربه اش بسیار بالا بود و همه می دانند چه مدال هایی گرفته است. هون لی باتجربه بود و یک ضربه زد و همان لحظه بازی تمام شد. نزدیک به 10 سال است که هیچ ایرانی نتوانسته است این کره ای را شکست دهد. در بازی های المپیک هم هر کاری از دستمان برآید انجام می دهیم.

محتمل است دوباره در المپیک هم با همین حریف کره ای مبارزه کنید؟

این احتمال وجود دارد. کره فقط یکی از حریفان ماست. همه چیز به قرعه بازی ها بستگی دارد.

نگران تکرار اتفاقات و سناریوسازی های مسابقات دنیای در بازی های المپیک نیستید؟

شرایط بازی های المپیک کاملاً متفاوت است. در این راستا یکساله فقط به کسب سهمیه فکر می کردیم. حالا که سهمیه را گرفته ایم تمام کوششمان این است که بهترین نتیجه رقم بخورد. قطعاً روی ایرادات و ضعف ها کار می گردد.

در گرندپری مسکو با مصدومیت مبارزه کردید؟

عضله دوقلوی پایم آسیب دیده بود و دکترم احتمال پارگی عضله را می داد. با همان مصدومیت مبارزه کردم و به همین دلیل آسیب دیدگی ام تشدید شد و به سختی راه می روم و فعلاً نمی توانم تمرین کنم. طول درمانم تعیین نیست. تحت درمان هستم و در شهر خودم (میانه) فیزیوتراپی انجام می دهم. خیلی ها شرایط ما را نمی دانند و می گویند بهانه می آورد. امیدوارم زود خوب شوم.

پس از کسب سهمیه المپیک به عنوان یک المپین توجه لازم به شما شده و پاداش و حقوق مصوب پرداخت شده است؟

فعلاً که خبری نیست. در شهر خودمان یکی دو نفر از مسئولان میانه یک بار آمدند و دیگر خبری نیست. کسی از وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک با من تماس نگرفته است. قطعاً انتظار هر ورزشکاری که سهمیه گرفته این است که از طرف مسئولان حمایت گردد؛ چراکه تا آغاز بازی ها هفت ماه شاید هم کمتر باقی مانده و این زمان واقعاً کم است. باور کنید برای حمایت از المپیکی ها همین الان هم دیر شده است. ما سهمیه را گرفتیم و منتظر حمایت هستیم. نه اینکه چند روز قبل از بازی ها یاد ما و حمایت کردن بیفتند. آن موقع دیگر حمایت به دردمان نمی خورد. امیدواریم همه این مسائل درست گردد و در توکیو بدرخشیم.

چرا شما از برخی منتقدان دلخور هستید؟

بعد از مصاحبه های من خیلی ها در فضای مجازی ناراحت شدند. نقدها برخی ها از جمله آقای ساعی و مقانلو کاملاً بجا و درست است ولی بسیاری بازی ها را ندیده انتقاد می نمایند! فقط نظر می دهند. در گرندپری بلغارستان با دای هون لی مبارزه کردم منتها منتقد من اصلاً بازی را ندیده و بدون اطلاعات انتقاد نموده بود. خیلی زشت است بدون آگاهی و تماشای مسابقات از ملی پوشان انتقاد گردد. اینگونه انتقاد ها قطعاً تأثیرات منفی دارد. آن موقع که من دو مدال متوالی گرندپری گرفتم این منتقدان چرا صحبت نمی کردند؟ حالا که در فینال گرندپری ها مدال نگرفتم و به سهمیه رسیده ام انتقاد می نمایند. انتقاد نمایند ولی انتقاد باید سازنده باشد.

منبع : روزنامه جوان

بازگشت به صفحه رسانه ها